Εξωσωματική αναπαραγωγή/Ενδοκυττάρια σπερματέγχυση (IVF/ICSI)

Η εξωσωματική αναπαραγωγή (In vitro fertilization – IVF) περιλαμβάνει τη γονιμοποίηση συλλεγμένων ωαρίων υπό ελεγχόμενες, εργαστηριακές συνθήκες. Η διαδικασία αυτή προσπερνάει τα φυσιολογικά και αναμενόμενα εμπόδια που στέκονται ανάμεσα στο σπερματοζωάριο και το ωάριο κατά τη φυσική σύλληψη στο σώμα της γυναίκας, διευκολύνοντας έτσι τη γονιμοποίηση σε περιπτώσεις στις οποίες αυτή δε θα συνέβαινε με φυσικό τρόπο. Τα ωάρια που θα υποβληθούν σε IVF μπορεί να συλλεχθούν μετά από διέγερση σε φυσικό κύκλο, ήπια διέγερση, κανονική διέγερση ή δωρεά ωαρίων, αναλόγως και με τη βασική κατάσταση της γονιμότητας και τις ιδιαίτερες περιστάσεις κάθε ασθενή.

Η ενδοκυττάρια σπερματέγχυση (Intra-Cytoplasmic Sperm Injection – ICSI) είναι μια επιπρόσθετη εργαστηριακή μέθοδος η οποία εστιάζει στον ανδρικό παράγοντα της γονιμοποίησης. Συγκεκριμένα, περιλαμβάνει την άμεση εισαγωγή ενός σπερματοζωαρίου στο εσωτερικό του ωαρίου (το κυτταρόπλασμα), μέσω μιας ειδικής γυάλινης πιπέττας. Με την ICSI, το γενετικό υλικό ενός επιλεγμένου σπερματοζωαρίου ενός επιλεγμένου σπερματοζωαρίου εισάγεται απευθείας εντός του ωαρίου, προσπερνώντας επομένως τη διαδικασία διε’ισδυσης του σπέρματος διαμέσω της εξωτερικής μεμβράσνης του ωαρίου, μία διεργασία ή οποία μπορεί να είναι δύσκολη έως και αδύνατη για περιπτώσεις ανδρικής υπογονιμότητας. Με βάση τη βαρύτητα της ανδρικής υπογονιμότητας, η επιλογή σπέρματος προς διεξαγωγή ICSI μπορεί να πραγματοποιηθεί με βασική ή προχωρημένη προετοιμασία σπέρματος, ενώ σε ιδιαίτερα δύσκολες περιπτώσεις η χρήση σπέρματος δότη μπορεί να αποτελέσει τη λύση.

Η ICSI προτείνεται για ζευγάρια με υπογονιμότητα ανδρικού παράγοντα:

• Χαμηλή συγκέντρωση σπέρματος (ολιγοσπερμία)
• Σπέρμα με παθολογικές μορφές (τερατοσπερμία)
• Σπέρμα με χαμηλή κινητικότητα (ασθενοσπερμία)
• Συνδυασμός παθολογιών
• Σπέρμα που απαιτεί κάποια μέθοδο χειρουργικής συλλογής (TESE, micro-TESE)